تصور کنید که در ترافیک آزادراه پرجمعیت 405 لسآنجلس رانندگی میکنید و یک قطار شیک مونوریل را در امتداد میانه بزرگراه میبینید که از کنار شما عبور میکند.
این چشمانداز کنسرسیوم ساختوساز مونوریل اسکای ریل اکسپرس لسآنجلس است که مسیر ریلی با بیشترین توقف در امتداد یا نزدیک گذرگاه Sepulveda Pass را ارائه میدهد.
این کنسرسیوم، هزینههای این پروژه را اعلام نکرده اما پروژههای ساختوساز روی زمین معمولاً ارزانتر از پروژههای مشابه زیرزمینی خود هستند. این کنسرسیوم دارای شش عضو پیمانکار اصلی است و توسط شرکت سازنده خودروهای الکتریکی چینی و توسعهدهنده سیستمهای مونوریل به نام BYD با همکاری شرکت ساختوساز بریتانیایی جان لینگ در تامین مالی زیرساختها، رهبری میشود.
بر اساس توافقنامه با اداره حملونقل شهری لسآنجلس، کنسرسیوم Sky Rail Express مبلغ 63.5 میلیون دلار برای توسعه طرح خود دریافت کرده است.
آنتونی فیلیپس، رئیس مشارکتهای خصوصی-عمومی و پروژههای سبز در شرکت جان لینگ، زمانی که کنسرسیوم، جایزه 63.5 میلیون دلاری قرارداد پیشتوسعه را از Metro دریافت کرد، گفت: اسکای ریل، سیستم مونوریل پیشرفته، پرسرعت و با ظرفیت بالا هست که شامل پیشرفتهایی در فناوریهای کاربردی شهری مونوریل است و در بسیاری از بزرگترین شهرهای جهان در 60 سال گذشته انجام شده است.
عضو کنسرسیوم BYD، تجربه تامین قطارهای مونوریل برقی از جمله یک خط مونوریل 10 مایلی در سال 2021 در زادگاهش استان چونگ کینگ چین و یک خط 12 مایلی که قرار است در سال 2026 در سائو پائولو برزیل افتتاح شود را در کارنامه خود دارد.
برای پروژه راه آهن Sepulveda Pass، کنسرسیوم Sky Rail Express لسآنجلس در ابتدا سه راه جایگزین مونوریل را برای اداره حملونقل شهری منطقه لسآنجلس پیشنهاد کرد: اولین و ارزانترین آنها کاملاً در بالای زمین به طول نزدیک به 15 مایل در امتداد آزادراه 405 حرکت میکند. جایگزین دوم شامل اتصال تونل قطار اتوماتیک زیرزمینی برای جابجایی افراد به محوطه دانشگاه UCLA است؛ و سومی شامل یک مسیر انحرافی مونوریل زیرزمینی 3.5 مایلی به UCLA در Westwood است.
اما در اواخر سال گذشته، کنسرسیوم درخواست کرد که گزینه دوم به دلیل هزینههای اضافی برای تطبیق فناوری و مسیری که از بخش قابل توجهی از اموال فدرال عبور میکند، کنار گذاشته شود.
هر دو گزینه باقیمانده از پایانه شمالی در ایستگاه Metrolink در Van Nuys شروع میشوند، سپس با فاصله کوتاهی به سمت غرب به بزرگراه 405 و سپس به سمت جنوب در امتداد بزرگراه 405 به Getty Center میروند.
از آنجا، اولین گزینه (آلترناتیو 1) در امتداد بزرگراه 405 تا پایانه جنوبی در ایستگاه E (Expo) Line در بلوار Sepulveda ادامه دارد.
جایگزین دیگر (معروف به آلترناتیو 3) بعد از Getty Center در زیر زمین فرو میرود و به سمت جنوب شرقی به سمت ایستگاهی در قسمت جنوبی پردیس دانشگاه UCLA میرود.
این مسیر سپس به سمت جنوب منحرف میشود و تا ایستگاه Metro D (Purple) در بلوارهای Wilshire و Westwood که اکنون در دست ساخت است، ادامه مییابد.
در نهایت، این مسیر به سمت غرب برمیگردد و در نزدیکی ایستگاه برنامهریزیشده در بلوارهای سانتا مونیکا و سپولودا بیرون میآید. سپس از آنجا از روی زمین تا ایستگاه E Line در بلوار Sepulveda ادامه مییابد.
هر دو خط، واگنهای ریلی خودکار خواهند داشت. در ساعات اوج تردد، قطارهای مونوریل حداکثر هشت واگن دارند. قطارها هر 2.5 دقیقه یکبار حرکت میکنند و ظرفیت حمل 22 هزار مسافر در ساعت را دارند.
گزینه آلترناتیو 1، تعداد 8 ایستگاه خواهد داشت، در حالی که گزینه آلترناتیو 3، یک ایستگاه در UCLA اضافه میکند و ایستگاه ویلشایر را حدود سه چهارم مایل به سمت شرق به سوی بلوار وستوود منتقل میکند. در آنجا به خط مترو Metro D (Purple) که اکنون در دست ساخت است، میرسد.
اولین گزینه جایگزین که به طور کامل بالای سطح زمین اجرا میشود، گزینه ارزانتر از دو گزینه دیگر خواهد بود.
مقامات مترو گفتند که پیشبینی هزینههای جدید برای هر گزینه جایگزین همراه با گزارش کامل اثرات زیستمحیطی که بهار آینده آماده میشود، منتشر خواهد شد.
جایگزینهای مونوریل اسکای ریل اکسپرس لسآنجلس با برخی مخالفتها هم مواجه شده که در جلسات عمومی گفتهاند زمان سفر سرتاسری تقریباً 30 دقیقهای مونوریل، در مقایسه با مترو که میتواند این مسافت را زیر 20 دقیقه طی کند، طولانیتر و کندتر است.
همچنین از سوی برخی از ساکنان که نگران تأثیرات بصری و صوتی یک مونوریل روی زمینی هستند نیز مخالفتهایی صورت گرفته است.
گزینه جایگزین اول، نگرانیهایی را در مورد قرار گرفتن ایستگاهها در کنار آزادراه 405 ایجاد کرده زیرا کسانی را که میخواهند به مراکز فعالیت در محدوده تا یک مایلی دورتر برسند، مجبور میکند تا به اتوبوس متصل شوند.
Add a comment