شاید به زودی صاحبخانه‌ها در منطقه لس‌آنجلس ملزم به نصب دستگاه‌های تهویه مطبوع در واحدهای مسکونی اجاره‌ای خود شوند. در حال حاضر چنین الزامی وجود ندارد اما بسیاری از آپارتمان‌ها همین حالا هم دارای تهویه مطبوع هستند.
با این وجود، مستاجران در واحدهای بدون تهویه مطبوع، مدت‌ها از گرمای خفه‌کننده در آپارتمان‌های خود در تابستان شکایت دارند. این یکی از دلایلی است که اخیراً هیئت نظارت، طرحی را تصویب کرد که به آنها اجازه می‌دهد تا بررسی این موضوع را آغاز کنند.
ناظران در حال بررسی امکان اجبار کردن همه صاحبخانه‌ها به نگه داشتن میزان حداکثر دمای مشخصی در واحدهای خود هستند تا از گرمای بیش از حد در واحدهایی که به مستاجران اجاره می‌دهند، جلوگیری کنند.
کسانی که نمی‌توانند واحدهای خود را زیر سقف دمای مشخص شده، نگه دارند، باید دستگاه تهویه مطبوع نصب کنند یا واحدهای خود را به گونه‌ای آماده کنند که مستاجران بتوانند دستگاه‌های تهویه مطبوع خود را نصب کنند.
چون دستور پیشنهادی در مرحله تحقیقات مقدماتی است، حداکثر دما تعیین نشده است. اقدام مشابهی برای شهر پالم اسپرینگز در سال 2018 اجرا شد و حداکثر دما را 80 درجه فارنهایت (27 درجه سانتی‌گراد) تعیین کرد.
اگرچه شهر پالم اسپرینگز، یک منطقه بیابانی است اما بسیاری از بخش‌های منطقه لس‌آنجلس نیز به‌ویژه سن گابریل و سن فرناندو، در طول تابستان گرمای 100 درجه فارنهایت (38 درجه سانتی‌گراد) و بالاتر را تجربه می‌کنند.
حتی املاک اجاره‌ای درLos Angeles Basin که قبلاً می‌توانستند روی نسیم اقیانوس حساب کنند تا در تابستان خنک بمانند، به دلیل موج گرما، دمای آزاردهنده‌ای پیدا می‌کنند.
دمای بالا و عدم‌تهویه هوا برای سالمندان، کودکان و افرادی که مشکلات سلامتی دارند، می‌تواند خطرناک باشد.
مستاجران در منطقه لس‌آنجلس در حال حاضر بالاترین اجاره‌ها را در ایالات متحده پرداخت می‌کنند. طبیعتاً آنها از این قانون پیشنهادی استقبال می‌کنند در سوی دیگر اما، مالکان نگران تصویب چنین قانونی هستند.
یکی از مشکلات احتمالی در این قانون آن است که اگر مالکان، واحدهای خود را برای مستاجرینی که مایل به نصب کولر گازی با هزینه شخصی خود هستند، کنند؛ شاید هزینه استفاده از آن بر عهده مستاجر نباشد.
بسیاری از واحدهای اجاره‌ای در منطقه لس‌آنجلس دارای کنتور متر هستند به این معنی که برای تمام واحدها، یک قبض برق توسط صاحبخانه پرداخت می‌شود.
این بدان معناست که مستاجران از نظر تئوری می‌توانند کولر گازی نصب کنند اما صاحبخانه مجبور می‌شود قبض برق را برای آنها بپردازد. در یک ملک با واحدهای متعدد، هیچ راهی برای صاحبخانه وجود ندارد که بداند کدام مستاجر چقدر انرژی مصرف می‌کند.
همچنین در چنین حالتی، انگیزه کمی برای مستاجران جهت صرفه‌جویی در انرژی وجود خواهد داشت. اگر مستاجران صورت‌حساب دریافت نکنند، احتمال دارد که در کل روز، کولر گازی را روشن بگذارند.
موضوع پیچیده‌تر آن است که بسیاری از ساختمان‌های چندواحدی در لس‌آنجلس، تحت قانون کنترل اجاره هستند. به این معنی که مالکان تا حد زیادی از ایجاد تغییرات مادی در اجاره‌نامه اصلی مانند تغییر در هزینه برق، منع شده‌اند.
بنابراین صاحبخانه‌ها، هزینه اضافی جدید برای پوشش هزینه تهویه مطبوع را نمی‌توانند در اجاره‌نامه بیاورند. اگر این قانون تصویب شود، باید برای چنین شرایطی، تدابیری اندیشیده گردد.
